به گزارش
شستون؛ به نقل از
باشگاه خبرنگاران جوان، سال گذشته بازار نقل و انتقالات به دلیل کشمکش تیم های استقلال و پرسپولیس در جذب سروش رفیعی و حسین کنعانی زادگان داغ شد و این شائبه به وجود آمد که علی منصوریان برای جذب بازیکن از روی دست برانکو کپی‌برداری می‌کند.
این در حالی بود که در اکثر موارد هر 2 تیم در مورد انتخاب بازیکنان موردنظر با هم اتفاق‌نظر داشتند و شاید این موضوع در دنیا کمتر برای همشهری‌ها پیش بیاید.
هر مربی تفکر خاص خود را دارد و چگونه می‌شود بازیکنان مدنظر 2 سرمربی به‌طور اتفاقی یکی باشد؟
فصل جاری نیز استقلال با علی منصوریان به دنبال مهره‌های موردنظر برانکو نقل وانتقالات را آغاز کرد.
اگرچه هواداران پرسپولیس معتقدند این یک حربه از سوی منصوریان برای تضعیف تیم برانکو است اما به نظر می‌رسد علی منصوریان کمی موشکافانه‌تر این موضوع را بررسی می‌کند.
تجربه نشان داده است که شناخت برانکو از مهره‌ها برگ برنده این مربی کروات است و علی منصوریان حداقل به این موضوع ایمان دارد.
در فصل جدید منصوریان به‌جز یکی، 2 مورد که می‌دانست تیرش به هدف نمی‌خورد سراغ بازیکنان مدنظر برانکو رفت و مهدی قائدی و داریوش شجاعیان از نمونه‌های بارز این انتخاب‌ها بود که البته در مورد شایان مصلح نیز این موضوع صدق می‌کرد اما تیراستقلال به هدف نخورد.
سال گذشته نیز در برخی موارد باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس سقف‌های قرارداد را فروریختند تا به نوعی موفقیت فصل را تضمین کنند.
برانکو و منصوریان رقابت کردند و اما همیشه در رقابت یکی پیروز و دیگری بازنده است. سال قبل برانکو مرد پیروز بود و این بار علی منصور نمی‌خواهد شکست بخورد. بحث مهم این روزهای فوتبال لیگ برتر موضوع هزینه‌های بالای استقلال در نقل وانتقالات است و شاید گران‌ترین نقل و انتقالات فوتبال در سال جاری به نام استقلال ثبت شود و باید منتظراعتراض هواداران پرسپولیس در مقابل وزارت ورزش جوانان باشیم.
مهره موردنظر برانکو با پول بیشتر استقلالی شد تا همین موضوع مورد مناقشه هواداران 2 تیم قرار گیرد. هنوز یادمان نرفته که استقلالی‌ها به همین دلیل در مقابل وزارت ورزش و جوانان اعتراض کردند و این بازی شاید دوباره تکرار شود و این بار هواداران رقیب به نقل و انتقالات استقلال معرض باشند.
سروش رفیعی از پرسپولیس جدا شد و داریوش شجاعیان به استقلال پیوست. کاوه رضایی از استقلال جدا شد و گادوین منشا به پرسپولیس پیوست. همین 2 مورد می‌تواند سرنوشت فصل را برای هر 2 سرمربی تغییر دهد و طبق روال گذشته سال‌های قرمز جای خود را به فصل‌های آبی بدهد و ما یادمان مانده که این چرخه جابجایی ادامه دارد و حیات فوتبال ما به این جابجایی‌ها بستگی دارد.
طراحی شرایط به‌گونه‌ای است که تیم‌های پرطرفدار پایتخت صدر فوتبال تهران را به‌تناوب در اختیار بگیرند و افت خیزهایشان یکسان باشد.این طراحی اگر مستقیم یا غیرمستقیم باشد بازهم به فوتبال ایران کمک می‌کند و این بار نوبت استقلال است.در این آشفته‌بازار آن‌هایی سود می‌برند که از فرصت‌ها استفاده کنند.
کافی است سرمربی یکی از 2 تیم نام یک بازیکن را به زبان بیاورد تا دیگری با تمام توان به دنبال جذب همان بازیکن باشد آن‌هم بی‌منطق و با پول‌های نجومی، صفرهای مقابل رقم قرارداد این بازیکنان درواقع از پول دولت است و اینجاست که گاهی در نوشتن برخی رقم‌های قرارداد دست‌ودلمان می‌لرزد.
تیم‌هایی با این ادعا در فوتبال حرفه‌ای و به قول خودشان هواداران میلیاردی هنوز به درآمد مناسبی در صنعت بازیکن سازی نرسیده‌اند و به‌عنوان یک مصرف‌کننده پول‌ها را قورت می‌دهند فقط برای اینکه سکوها را برای خود حفظ کنند.
مدیران عامل 2 تیم هرازگاهی در مورد حق پخش تلویزیونی حرف می‌زنند و معضل بزرگ فوتبال را در این می‌دانند و این در حالی است که هیچ‌گاه نگفتند اگر 4 جوان آینده دار را تحویل اروپا و یا حتی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس داده بودیم امروز هزینه یک سال ما فراهم‌شده بود.
هرگز نگفتند که اگر سقف قرارداد را رعایت می‌کردیم امروز مجبور نبودیم این‌همه تاوان و غرامت بدهیم.
بدهی‌های مالیاتی 2 تیم سر به فلک می‌کشد و هنوز هم‌دست از رقم‌های نجومی برای جذب ستاره‌ها برنمی‌دارند. بازیکنان جوان و نوجوان در تیم های بزرگ تنها عاملی هستند که قیمت‌ها را تعدیل می‌کنند و این نقطه‌ضعفی است که کماکان در فوتبال ما وجود دارد.
هنوز نقل و انتقالات به پایان نرسیده است و اگر از نام‌ها بگذریم هستند جوانانی که می‌توانند همپای نام‌های بزرگ در میدان رقابت کنند و تعدادصفرهای قراردادشان را حتی کلاس اولی‌ها هم می‌توانند بشمارند فقط یک‌چشم تیزبین می‌خواهد و دل بزرگ...
انتهای پیام/
