به گزارش
شستون، در سنوات اخیر عدم توجه مسئولین به آثار باستانی عاملی شده تا برخی از سودجویان به دنبال گنج های پنهان زیر زمینی بناهای تاریخی باشند، سارقانی که در نیمه های شب با جستجو و اطلاعات کامل این آثار را به سرقت می برند.
استان سیستان و بلوچستان به دلیل وجود آثار باستانی متعدد در آن یکی از استان های مهم در خصوص جذب گردشگر به شمار می رود، بی شک خیلی ها آرزو دارند تا دست کم یک شهر سوخته در منطقه خود داشته باشند تا بتوانند زمینه جذب میلیون ها گردشگر را فراهم کنند.
با این حال سیستان و بلوچستان نه تنها شهر سوخته را به عنوان یکی از آثار مهم باستانی در خود جای داده بلکه آثاری همانند قلعه رستم، آس های بادی، کوه خواجه، و غیره را نیز در کنار این شهر استانی دارا می باشد که می تواند نظر هر بیننده ای را به خود جلب کند.
در سال های اخیر دولت نیز در تلاش بوده تا این استان را که در زمینه گردشگری مظلوم واقع شده را به دیگر شهرهای ایران معرفی کند، اما هر گاه که سخن از جذب گردشگر می شود، ناخوداگاه ذهن به سوی وضعیت اسف بار آثار باستانی در این استان می افتد.
سیستان تنها به شهر سوخته معروف نیست، وجود آثار باستانی متعدد از دوران ساسانیان نیز در این منطقه خودنمایی می کنند، آتشکده کرکویه را می توان یکی از این آثار ناب و باستانی دانست که در 5 کیلومتری مرکز شهرستان هیرمند و در روستای کرکو قرار گرفته است، جایی که معبد بزرگ زرتشتیان در دوران ساسانیان بوده و نیازمند رسیدگی بیشتر است.
کرکویه، عبارت است از بقایای یک آتشکده مربوط به دوران هخامنشی، که شامل یک دیوار خشتی – چینه‌ای از یک برج دفاعی شهر باستانی می باشد، امروزه از این دیوار باستانی اثری نمانده و تنها چند بنای تاریخی در حال تخریب برای مردم به یادگار مانده است.
کرکویه توسط نویسندگان دوران اسلامی در کتب قدیمی تشریح شده، استخری کرکویه را نخستین راهی می‌داند که سیستان را به هرات متصل می‌کند و بنا به گفته همین جغرافی نویس کرکویه در سه فرسنگی زرنج یا زرنک (سیستان) واقع شده است.
قدمت آتشکده کرکویه را به زمان کیخسرو نسبت داده‌اند و بنا بر روایات کرکویه تا قرن هفتم هجری آباد بوده و مورد استفاده قرار می گرفته است.
این آتشکده را می توان یکی از آثار باستانی تاریخی مهم در منطقه سیستان نام برد که امروزه متاسفانه به جولانگاه معتادان مواد مخدر تبدیل شده و نیمه های شب هر از چندگاهی جست و جو گران گنج بخش هایی از این آثار را حفاری می کنند.
برخی از شهروندان بر این باورند که افراد بسیاری توانسته اند گنج های معبد زرتشتیان را بارها و بارها به غارت ببرند و به سرمایه هنگفتی دست یابند.
با این حال این معبد می تواند با توجه به معماری چشم نواز و همچنین پابرجایی ساختمان اصلی اش، گردشگران بسیاری را جذب منطقه کند اما این موضوع هیچگاه از سوی مسئولین محقق نشده است.
در شهرستان هیرمند آثار باستانی زیادی وجود دارد که امروزه به علت های مختلف رها شده اند و یا به طور کل از اذهان عمومی در حال محو شدن هستند.
رضا بارانی رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان هیرمند در این خصوص گفت: نیروی انتظامی برخی از روزها در این مکان استقرار پیدا می کند تا با سارقین و افراد سودجو مقابله کند.
وی بیان کرد: این آتشکده در طول ادوار مختلف مورد استفاده قرار می‌گرفته و تا دوره حمله مغول‌ها سرپا بوده است،هیچگونه کاوشی در معبد و تپه کرکو انجام نشده و بررسی‌های سطحی باستان‌شناسان از قدیمی‌ترین نوع سفال حکایت دارد.
وی گفت: قدمت این سفال‌ها به سده سوم قبل از میلاد برمی‌گردد و نه تنها به دوره ساسانی محدود نمی‌‌شود بلکه قدمت آن به دوره اشکانی و سلوکی هم می‌رسد.
وی تصریح کرد: سفال‌های دوره اسلامی و تاریخی به‌طور محسوسی روی تپه دیده می‌شود و درختان گزی که در اطراف تپه مشاهده می‌شود، احتمالاً جنگل گزی بوده که برای روشن ماندن آتشکده استفاده می‌شده است.
وی در دیماه سال 95نیز که خبر مبنی بر سرقت آثار تاریخی در این منطقه در سایت های مختلف و شبکه اجتماعی منتشر شد، دعده داده بود که با توجه به اهمیت حفظ آثار باستانی در شهرستان مامورین نیروی انتظامی تردد بیشتری در این محل ها خواهند داشت.
منبع: عصر هامون
