به گزارش
شستون؛ نیکوکاری، کمک به هم‌نوعان و برآورده کردن احتیاجات مردم یکی از ارزش‌های صفاتی هر فردی محسوب می‌شود و موجبات رشد روحی او را فراهم می‌آورد؛ زیرا در این نوع ارزش‌ها ویژگی برتری به نام ایثار و از خودگذشتگی نهفته است.
امام کاظم علیه‌السلام در اهمیت برآورده کردن نیاز مردم فرمود: «خداوند در زمین بندگانی دارد که برای برآوردن نیاز‌های مردم میکوشند؛ اینان ایمنی یافتگان روز قیامتند؛ إنَّ لِلّهِ عِباداً فِی الأرضِ یَسعَونَ فی حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ یَومَ القِیامَةِ» (الکافی، ج ۲، ص ۱۹۷)
نکته قابل توجه در این روایت، قرارگیری آن دسته از افرادی که در برآوردن نیاز‌های مردم در تلاشند، در زمره عباد الله است که این خود مقامی بزرگ محسوب می‌شود. از این جهت نباید چنین عملی را سبک شمرد بلکه باید با نیت خالص بر تداوم چنین عملی اهتمام به خرج داد تا جایی که جزوی از فرهنگ انسان محسوب شود.
امیرالمؤمنین (ع) در روایتی نزدیک به مضمون حدیث قبل فرمود: «محبوبترین مؤمن نزد خداوند کسی است که مؤمن فقیری را در تنگدستی دنیا و گذران زندگی یاری رساند؛ إنَّ أحَبَّ المُؤمنِینَ إلَی اللَّهِ مَن أعانَ المُؤمِنَ الفَقیرَ مِنَ الفَقرِ فی دُنیاهُ و مَعاشِهِ» (تحف العقول، ص ۳۷۶)
در این روایت، کمک به یک مؤمن فقیر، انسان مؤمن را در زمره کسانی قرار می‌دهد که مورد محبت خدا قرار دارند، همچنان که در روایت قبل تلاش در جهت برآوردن نیاز‌های مردم، انسان را در جرگه بندگان خدا قرار می‌دهد.
منبع: تسنیم
انتهای‌پیام/
