به گزارش
شستون؛ به نقل از
شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پرسپولیس در یک بازی تقریباً پایاپای و با چاشنی اشتباهات داور و بازیکنانش قافیه‌ای را باخت که سال‌ها انتظار پیروزی‌اش را می‌کشید. سرخ‌ها که برای رسیدن به نخستین افتخار خود در تاریخ لیگ قهرمانان آسیا از همه چیز گذشتند و مشکلات زیادی را به جان خریدند، در نهایت مانند همیشه جمله کلیشه‌ای «چیزی از ارزش‌هایتان کم نمی‌شود» نصیب‌شان شد و یک مدال نقره که تلخ‌تر از شکست‌شان است.
پرسپولیس اما این بازی را در استادیوم الجنوب شهر دوحه واگذار نکرد؛ سرخ‌ها زمانی نایب قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شدند که مهدی ترابی و شجاع خلیل‌زاده را از دست دادند و عیسی آل‌کثیر توسط AFC محروم شد. شکست پرسپولیس نه در مستطیل سبز بلکه در سوءمدیریت‌ها صورت گرفت.
پرسپولیسی‌ها با علم به سخت بودن کار خود در لیگ قهرمانان آسیا، ماجراجویی جدیدشان را با یحیی گل‌محمدی آغاز کردند تا این تیر پرتاب شده در تاریکی، از قضا به سیبل قهرمانی نزدیک و نزدیک‌تر شود. نمایش قرمزهای تهرانی مقابل السد قطر و پاختاکور ازبکستان دل‌چسب بود اما پس از دیدار با النصر عربستان همه‌چیز به‌هم ریخت.
النصر در ضربات پنالتی مقهور حامد لک و تیم پرسپولیس شد اما این بازی نشان داد که سرخ‌ها روئین‌تن نیستند و می‌توان ضعف آن‌ها را شناسایی کرد؛ اتفاقی که درنهایت با تیزهوشی اولسانی‌ها صورت گرفت و پرسپولیس از همان سوراخ تکراری پنالتی دادن به النصر، دو بار دیگر هم در فینال گزیده شد.
شاید عوامل متعددی در چگونگی عدم موفقیت سرخ‌ها در دیدار عصر شنبه دخیل باشند، اما نمی‌توان از ضعف نیمکت تیم پرسپولیس و دستان خالی یحیی گل‌محمدی چشم‌پوشی کرد. تیم‌هایی که به فینال معتبرترین رقابت باشگاهی فوتبال آسیا می‌رسند، تا بن دندان مسلح هستند اما این پرسپولیس تنها یک ترکیب داشت و لشگری مملو از محروم و بازیکن ناآماده. یحیی هربار که به نیمکتش نگاه می‌کرد نوری نمی‌یافت و به معجزه در زمین بیش‌تر دل بسته بود تا قهرمانی با یک تعویض طلایی.
پرسپولیس در فصل نقل و انتقالاتی شجاع خلیل‌زاده، مهدی ترابی و علی علی‌پور را از دست داد تا 3 ستاره از این تیم خارج شده باشند اما جای خالی این 3 نفر به موقع و درست پر نشد تا این قهرمانی شکل نگیرد. عیسی آل‌کثیری که جانشین علی‌پور شده بود با یک اشتباه فینال لیگ قهرمانان آسیا را از دست داد، احسان پهلوان یک کارت زرد بی‌مورد گرفت و جای خالی شجاع هم آن‌طور که باید پر نشد.
از نقش پررنگ داوری و البته انتخاب ضعیف AFC هم نمی‌توان صرف نظر کرد. 3 گل این بازی روی اشتباه بازیکنان دو تیم و البته تعلل داوری به ثمر رسید که برای این دیدار بزرگ بسیار کوچک و حقیر دیده می‌شد. AFC در انتخاب داور هم مانند دیگر تصمیماتش عجیب عمل کرد تا یک پنالتی تیم پرسپولیس بسوزد و عملاً سرنوشت قهرمان مسابقات ACL2020 تغییر کند.
مهدی شیری با یک آبشار عجیب و عملکردی ضعیف در جناح راست دفاعی تیم پرسپولیس شبی سخت را برای حامد لک ساخت و پرداخت تا به نقش اول نایب قهرمانی سرخ‌ها تبدیل شود. پرسپولیس در شبی که روی 2 پنالتی 2 بار دروازه‌اش را گشوده دید، شاید بهتر بداند که جای هر بازیکنی در لباس قرمز نیست و باید تجدیدنظری در انتخاب ترکیب اصلی تیم رخ دهد.
باز هم به مدیریت می‌رسیم و باز هم به اشتباهاتی که به سوختن موقعیت‌های طلایی ختم می‌شوند. پرسپولیس هر چه قدر همت و غیرت و تلاش می‌کرد، حریف فوتبال مدرسه‌ای و پرستیژ و کلاس بالای فوتبال تیم اولسان هیوندای نمی‌شد که نمی‌شد. گرچه تیم کره‌ای هرگز جایگاه رفیعی در فوتبال باشگاهی آسیا نداشته و البته که قدمتش هم به گرد پای سرخ‌ها نمی‌رسد، اما همین ساختار صحیح و مدیریت اصولی کاری کرده کارستان.
پرسپولیس عصر دیروز با قبول شکستی قابل انتظار مقابل تیم اولسان هیوندای برای بار دوم در 3 سال اخیر جام نقره‌ای لیگ قهرمانان آسیا را در یک قدمی تصاحب از دست داد تا رویای سرخ‌ها هم‌چنان نیمه‌تمام و پایان باز باقی بماند. شکستی قابل انتظار از آن جهت که فوتبال ایران مدت‌هاست در حد فوتبال تیم‌های شرقی که هیچ، اخیرا حتی در حد فوتبال تیم‌های حاشیه خلیج فارس هم نیست و هر انتظاری از تیم‌های باشگاهی و ملی فوتبال ایران کمی فراتر از تصور به نظر می‌رسد.
پرسپولیس در نهایت باخت و روسیاهی فوتبال آماتور و نگرش غیرحرفه‌ای بار دیگر مانند تکه ذغالی به صورت مسئولان فوتبال کشور مالیده شد. کسی نیست که از این شکست‌ها درس بگیرد و کسی هم نیست که بتواند نگرش غاطبه مسئولین و حتی هواداران فوتبال را تغییر دهد. باز هم نوبت به حضور یک تیم ایرانی در یک دیدار بزرگ خواهد رسید و باز هم احتمالا این سناریوی تلخ تکرار خواهد شد؛ اما هر بار مفتضحانه‌تر و شکننده‌تر.
انتهای پیام/
