به گزارش
شستون؛ به نقل از
شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فیلم « برف آخر» امیرحسین عسگری که تولید سختی را در منطقه ای کوهستانی و برفی به همراه داشته، عملا بدون اینکه قصه روشنی را تعریف کند، تا نیمه فیلم مخاطب را به حال خودش رها کرده و همین باعث می شود که تماشاگر به سختی با فیلم ارتباط برقرار کند. مخاطب برای اینکه از دیدن این فیلم لذت ببرد، باید نیمه اول فیلم را با دور تند تماشا کند.
امین حیایی در نقش دامپزشکی که به علت حادثه ای که در گذشته برایش رخ داده، در یک آشفتگی و انتقام به سر می برد، با یک بازی کاملا درون گرا، به مرور پاذل شخصیت اول فیلم را تکمیل کرده و به صورت شاید ناخودآگاه، مخاطب یاد بازی او در فیلم «شعله ور» می افتد.
لادن مستوفی در این فیلم که نقش مقابل حیایی را بازی می کند، در دیالوگ طلایی فیلم، به حیایی می گوید: « ما هر دو خیلی شبیه به همیم. تو عاشق گاوهایی و من عاشق گرگ ها. من یه روز عاشق یه گاو بودم، نمی دونم تو کی عاشق گرگ ها می شی...»
همین رگه های عاشقانه فیلم کمک کرده تا «برف آخر» در نیمه دوم فیلم سرپا بماند.
اما نمی شود از بازی مجید صالحی در این فیلم غافل شد. او که علاوه بر بازی در برف آخر، مجری طرح فیلم نیز محسوب می شود، توانسته در نقش کاراکتری جدی، به التهاب فیلم کمک کند.
اما جشنواره در روز سوم خود و در سانس دوم برای اهالی رسانه فیلم «لایه های دروغ» را اکران کرد؛ فیلمی در ژانر اکشن که به تهیه کنندگی، کارکردانی و بازی رامین سهراب و با همکاری فارابی و تولید مشترک ایران و فنلاند ساخته شده است.
سهراب که به گفته خودش از سن ۵ سالگی خارج از ایران و در کشور فنلاند زندگی کرده، به عشق زنده کردن فیلم هایی با ژانر اکشن استدیو فیلم سازی تاسیس کرده و خواسته تا این ژانر را به یاد فیلم های جمشید هاشم پور مجددا در ایران زنده کند.
اما اکران این فیلم به دلیل ضعف های بسیار در فیلمنامه، تدوین، لحن و بیان بازیگرها و کارگردانی با انتقاد بسیار اهالی رسانه مواجه شد به نحوی که بسیاری از اهالی رسانه در نشست خبری این فیلم، از هیات انتخاب جشنواره بابت حضور و انتخاب این فیلم در میان ۲۲ فیلم حاضر در این بخش گلایه های جدی کردند.
اما رامین سهراب و تیم تولید «لایه های دروغ» معتقداند که تولید این فیلم جسارت و شجاعتی می خواسته که آنها حاضر به انجام آن شده اند.
رامین سهراب با مهارتی که در ورزش عای رزمی دارد، تمام تلاش خود را در این فیلم صرف اجرای این حرکات به سبک فیلم های خارجی کرده و کوچکترین تلاشی برای اینکه لااقل به این اکشن، هویتی ایرانی دهد، انجام نداده و دیالوگ های به شدت ضعیف و اصطلاحا آبکی و دم دستی بازی های به شدت فانتزی گروه بازیگران و نبود فیلمنامه ای عمیق باعث شده تا این فیلم هیچ نسبتی با سینمای ایران پیدا نکند.
انتهای پیام/
