تیمور کرد زابلی کارشناس ارشد مسائل سیاسی در یادداشتی به خبرنگار
شستون نوشت : امروز بیش از هر زمان دیگری روشن است که برخی نهادهای بین‌المللی که در ظاهر، پرچم‌دار عدالت، صلح و بی‌طرفی در مسائل جهانی به‌ویژه در حوزه انرژی هسته‌ای هستند، عملاً درگیر سیاست‌زدگی، فشار قدرت‌های سلطه‌گر و استانداردهای دوگانه شده‌اند. یکی از آشکارترین نمونه‌های این تبعیض، رفتار غیرمسئولانه و سکوت تأمل‌برانگیز شما در قبال اقدامات رژیم صهیونیستی است؛ رژیمی که نه تنها عضو هیچ معاهده بین‌المللی هسته‌ای نیست، بلکه آشکارا تسلیحات هسته‌ای در اختیار دارد و آن را تهدیدی علیه ملت‌های منطقه از جمله ایران قرار داده است.
در حالی‌که ایران تحت نظارت‌های گسترده‌ترین بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دارد، و بارها پایبندی خود را به تعهدات نشان داده است، شاهدیم که نه تنها مورد بی‌اعتمادی قرار می‌گیرد، بلکه از سوی همان نهادهایی که باید بی‌طرف و متعهد به عدالت باشند، تحت فشارهای سیاسی و رسانه‌ای قرار می‌گیرد. در نقطه مقابل، رژیم صهیونیستی که به‌صراحت قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند، نه‌تنها تحت هیچ نظارتی نیست بلکه در برخورداری از سلاح‌های کشتار جمعی نیز آزاد گذاشته شده است.
این رویکرد تبعیض‌آمیز در حالی ادامه دارد که طی سال‌های اخیر، ملت ایران بارها مورد حملات مستقیم و غیرمستقیم این رژیم قرار گرفته است. ترور دانشمندان هسته‌ای ایران، حملات سایبری به مراکز صنعتی، خرابکاری در تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای، و حتی عملیات نظامی مستقیم در خاک ایران، همگی نشانه‌هایی از جنگ تحمیلی غیررسمی و پنهان رژیم صهیونیستی علیه ملت ماست. آیا چنین رفتارهایی مستحق پیگیری، محکومیت و پاسخگویی نیستند؟ آیا امنیت ملت‌ها تنها به‌قدر منافع غربی‌ها اهمیت دارد؟
اگر نهادهای بین‌المللی به‌راستی دغدغه صلح و ثبات جهانی دارند، می‌بایست یک‌بار برای همیشه دست از این معیارهای دوگانه بردارند و اعتبار خود را به منافع قدرت‌های خاص نفروشند. زیرا ادامه این روند، نه‌تنها به زیان ملت‌هایی چون ماست که سال‌هاست در برابر ظلم ایستاده‌ایم، بلکه بیش از همه، جایگاه خودِ این نهادها را نزد ملت‌های مستقل و بیدار جهان نابود خواهد کرد.
ما فرزندان مکتب عاشوراییم. مکتبی که آموخته‌ایم حتی اگر تمام دنیا در برابر آزادگی بایستد، وظیفه ما ایستادگی در برابر ظلم است. ما آموخته‌ایم که هر آن‌کس که مفهوم آزادگی و عزت را درک نکند، روزی دیر یا زود—و چه بسا در واپسین لحظات عمر—حسرت آن را خواهد خورد.
بنابراین، خطاب من به شماست: اگر نه برای ما، لااقل برای آبروی خودتان، برای حیثیت نهادهایتان، برای اعتبار گفتار و تصمیماتتان حرمت قائل شوید. جهان امروز دیگر جهانی نیست که در آن حقیقت را بتوان برای همیشه پنهان کرد. ملتی که با خون شهیدانش بر پای ایستاده، با تهدید و تحریم متوقف نخواهد شد.
انتهای خبر/
