به گزارش پایگاه خبری
شستون به نقل از خبرنگار گروه اجتماعی عصرهامون، زمین ورزشی استاندارد، کمترین حقی‌ست که هر جوانی در هر نقطه‌ای از کشور باید از آن برخوردار باشد؛ حقی ابتدایی، همچون آموزش و سلامت که بستر رشد، نشاط و دوری از آسیب‌های اجتماعی را فراهم می‌کند.
در روستای دومکی از توابع سراوان، اما همین حق ساده نیز سال‌هاست پشت درهای وعده‌های محقق‌نشده مانده است. پروژه‌ای که قرار بود نقطه امیدی برای نسل جوان باشد، حالا به نمادی از بی‌توجهی و فراموشی تبدیل شده است؛ چمن مصنوعی‌ای که ساختش آغاز شد، اما هرگز به بهره‌برداری نرسید.
روستای دومکی از توابع بخش بم‌پشت شهرستان سراوان با جمعیتی بالغ بر ۸۵۰ نفر، یکی از روستاهای جوان‌پذیر منطقه محسوب می‌شود. با وجود ساخت زیرساخت‌های چمن مصنوعی در سال ۱۴۰۳، این پروژه همچنان به بهره‌برداری نرسیده و موجب دلسردی نوجوانان و جوانانی شده که تنها امیدشان به همین زمین ورزشی بود.
وعده‌هایی که پشت درهای بسته ماندند
در حالی که مهدی شهرکی، سرپرست وقت فرمانداری سراوان در بازدیدی رسمی وعده داده بود این زمین تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ افتتاح می‌شود، اما با گذشت چندین ماه، نه‌تنها خبری از افتتاح نیست، بلکه به گفته اهالی، هیچ توضیح شفافی درباره تأخیر در اجرای آن نیز داده نشده است
در حالی که بسیاری از مناطق کشور با امکانات پیشرفته ورزشی تجهیز شده‌اند، جوانان پرانرژی دومکی هنوز در زمین‌های خاکی و ناامن، با آسیب‌ها و خطرات بازی می‌کنند نه برای قهرمانی که فقط برای زنده نگه‌داشتن شور زندگی و جوانی‌شان.
وعده‌ها یکی پس از دیگری آمدند و رفتند و امروز، چشم‌انتظاری نوجوانان این روستا نه‌تنها از جنس مطالبه ورزشی، بلکه فریادی برای دیده شدن است؛ فریادی که هنوز پاسخی شایسته نگرفته است.
حق جوانان روستای دومکی، نه یک مطالبه لوکس یا غیرممکن، بلکه خواسته‌ای ساده و بدیهی است: زمینی امن برای ورزش، برای دویدن پشت رؤیاها و دور ماندن از آسیب‌ها. اما این خواسته سال‌هاست پشت درهای بسته و وعده‌های نیمه‌تمام گیر کرده است.
در میان کوچه‌پس‌کوچه‌های خاکی روستای دومکی، صدای توپ و خنده جوانان سال‌هاست با گرد و غبار زمین‌های ناهموار درآمیخته؛ جوانانی که بزرگ‌ترین آرزویشان نه سالن‌های مدرن و امکانات پیشرفته، بلکه تنها یک زمین چمن مصنوعی ساده است. زمینی که ساخت آن آغاز شد، وعده‌های رنگارنگ درباره‌اش داده شد، اما همچنان پشت دیوارهای بی‌توجهی مسئولان معطل مانده است.
روستای دومکی، با جمعیتی جوان و پرشور، امروز نه با کمبود انگیزه یا استعداد، بلکه با فقدان یک بستر حداقلی برای ورزش روبه‌روست. وعده افتتاح زمین چمن، زمانی برای آن‌ها نویدبخش آینده‌ای روشن‌تر بود؛ تنها چیزی که باقی مانده، امیدی است که هنوز در دل نوجوانان روشن مانده، امیدی که هر روز بیش از پیش، نیازمند پاسخ و عمل است.
ورزش پشت درِ بسته مسئولان
رضا ریگی یکی از دانش‌آموزان روستای دومکی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «
عصرهامون»، بیان کرد: ما هر روز بعد از مدرسه می‌رویم سمت زمین خاکی؛ بازی می‌کنیم، اما همیشه نگران هستیم که یکی از کودکان زمین بخورد یا زخمی بشود؛ چند بار یکی از بچه‌ها پایش شکست؛ گفتند قرار بوده چمن مصنوعی بیاورند، اما خبری نیست.
رحمان درازهی، یکی از جوانان فعال ورزشی دومکی در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: ما جوان‌ها چیز زیادی نمی‌خواهیم؛ فقط یک زمین مناسب برای ورزش. میخواهیم چند ماه پیش امید داشتیم که چمن مصنوعی آماده شود، اما حالا نه کسی جوابگوست، نه خبری از افتتاح
وی ادامه داد: فوتبال تنها دل‌خوشی ما در این روستاست. متأسفانه زمین‌های خاکی پر از سنگ و خطرناک هستند و چند نفر هم آسیب دیدند. اگر چمن آماده شود، خیلی از آسیب‌ها کم می‌شود و بچه‌ها انگیزه بیشتری برای ورزش پیدا می‌کنند.
ناصر بلوچ، یکی از اهالی قدیمی روستا نیز با انتقاد از عدم تحقق وعده‌ها گفت: بارها گفته‌اند که چمن آماده می‌شود، اما هر بار زمان می‌گذرد و خبری نمی‌شود. ورزش، راه پیشرفت جوان‌هاست. اگر آن‌ها سرگرم ورزش شوند، کمتر سراغ آسیب‌های اجتماعی می‌روند. چرا باید این فرصت را از آن‌ها گرفت؟
احمد رحمانی ۱۷ساله، عضو تیم محلی نیز تصریح کرد: ما یک تیم داریم با بچه‌های محل، اما نمی‌توانیم درست تمرین کنیم. مسابقات منطقه‌ای هم نمی‌توانیم برویم، چراکه زمین نداریم که در آن تمرین کنیم. مسئولان فقط وعده می‌دهند. یک بار گفتند تا ۲۲ بهمن افتتاح می‌شود؛ اما هنوز خبری نیست.
وی افزود: ورزش برای ما همه چیز است؛ تنها چیزی است که باعث می‌شود از بیکاری و مشکلات دور بمانیم. امیدواریم مسئولان مربوطه زودتر کاری بکنند.
برای پیگیری این موضوع خبرنگار ما موضوع را از اداره کل ورزش و جوانان سیستان و بلوچستان پیگیر شد.
.jpg)
زمین بی‌چمن، امید بی‌ثمر
محمد شیخی روابط عمومی اداره ورزش و جوانان استان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «
عصرهامون»، بیان کرد: هفته قبل جمعی از ساکنان این روستا به اداره مراجعه کردند و خواستار تهیه چمن مصنوعی برای زمین ورزشی روستای دومکی بودند.
وی افزود: ما هم قول پیگیری دادیم و مقرر شد از محل بازدید انجام شود و اگر زیرساخت‌های اولیه فراهم بود زمین چمن مصنوعی احداث شود.
امیدی که هنوز خاموش نشده
آنچه در روستای دومکی جریان دارد، تنها تأخیر در افتتاح یک زمین ورزشی نیست، بلکه نشانه‌ای روشن از بی‌توجهی به حقوق اولیه‌ی نسلی است که با کمترین امکانات، در سخت‌ترین شرایط، همچنان با امید و انگیزه زندگی می‌کنند.
جوانان و کودکان این منطقه چیزی فراتر از آنچه حق طبیعی‌شان است نمی‌خواهند؛ تنها یک زمین ایمن برای بازی، تمرین و دور شدن از آسیب‌هایی که ممکن است برایشان به ارمغان آورد.
تکمیل پروژه چمن مصنوعی در دومکی نه‌تنها پاسخ به یک مطالبه ورزشی، بلکه ادای دینی است به آرزوهای خاموش شده‌ای که هنوز در چشمان نوجوانان این روستا شعله می‌کشد.
با وجود دلسردی‌ها، جوانان دومکی هنوز امیدوارند. امید به آنکه در آینده‌ای نزدیک، زمین چمن مصنوعی این روستا نه فقط افتتاح شود، بلکه به محلی برای شکوفایی استعدادهای ورزشی منطقه تبدیل گردد.
امید آن می‌رود که این مطالبه ساده، جدی گرفته شود؛ پیش از آنکه ناامیدی جای انگیزه را برای همیشه بگیرد. اکنون زمان آن رسیده که وعده‌ها به روی چمن سبز واقعی منتقل شوند.
انتهای خبر/
