به گزارش پایگاه خبری
شستون به نقل از «
عصرهامون»، شهید محمدعلی عرب مؤذن، هفتم خرداد ۱۳۴۳، دیده به جهان گشود. هشتم بهمن‌ماه ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش مدتی در منطقه برجا ماند و سی و یکم فروردین ۱۳۶۶، پس از تفحص در بهشت مصطفی شهرستان زاهدان به خاک سپرده شد.
بسم الله الرحمن الرحيم
«وَلَنبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ».
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
با درود و سلام حضور آقا امام عصر (عج) و نایب برحقش امام امت و همچنین با درود و سلام حضور خانواده عزیزم علی‌الخصوص ابوی گرامی و صبورم و با درود و سلام بر امت حزب‌الله و شهیدپرور. این وصیت‌نامه بنده روسیاه و ذلیل و فقیر و معصیت‌کار محمدعلی عرب مؤذن فرزند عبدالله است.
پروردگارا، می‌خواهم با کمال گستاخی عرض کنم خدایا من که مقصر و گنهکار و روسیاهم اما بااین‌حال می‌گویم شهادت می‌دهم که خدا یکی است و رسالت انبیای الهی برحق بوده و قبول دارم که ائمه ما از امیرالمؤمنین گرفته و فرزندانش همه بر حق بوده‌اند. «اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمداً عبده رسول و اشهد ان امیرالمؤمنین و اولاد معصومین حجج الله» و بعد قال الحسین (علیه‌السلام): «ان الحیاة عقیده و جهاد»، «همانا که زندگی جز ایده الهی و جهاد در راه خدا نیست».
انسان که به دنیا می‌آید رسالتی بر دوش دارد که روزبه‌روز سنگینی آن رسالت بیشتر می‌شود و بر انسان فشار بیشتری می‌آورد و آن رسالت برقراری عدل و قسط الهی است و برطرف‌کردن ستم. پس تا می‌تواند با گفتار و الفاظ و آنگاه که از لفظ گذشت با تیغ باید جلوی ستم و ظلم را گرفت در این راه یا می‌کشد و یا به محبوب خود و به آنچه به آن می‌بالد، یعنی لقاءالله می‌رسد که هر دوی آن باعث افتخار است. پس پروردگار من ای محبوب دلم و ای بخشنده و ای صبور و ای «غافر کل ذنب اغفر ذنوبی کل‌ها» به حرمت محمد و آله. زیرا که آن‌قدر گنهکارم و آن‌قدر روسیاهم که دیگر از خجالت نمی‌توانم سرم را بالا بگیرم؛ لذا از تو می‌خواهم که مرا ببخشی آن‌چنان‌که از گناهانم چه صغیره و چه کبیره چیزی باقی نماند و بعد از آن همچنان که به دیگر خانواده‌های شهدا صبر عنایت کردی به خانواده‌ام نیز آن چنان صبری عنایت بفرما یا الله.
و اما پدر عزیز بر شما باد که صبر کنید و برایم دعا کنید و طلب مغفرت نمایید؛ چون احتیاج زیاد به مغفرت خداوند دارم. مقداری روزه قرض دارم که اگر یک ماه پی‌درپی گرفته شود و حدود ۲۰ روز هم مافی‌الذمه بگیرند و مقداری هم که خودتان می‌دانید، نماز قرض بخوانید و مقدار انگشت شماری هم تقریباً ۵ الی ۶ تا نماز آیات بر گردنم هست و اما سفارش دیگری که دارم این که پس از این که بدنم را دفن کردید، پس از این که مردم رفتند، یکی از نزدیکان برگشته و تلقین را دوباره بخواند. بدهی در ذهنم نیست، اما ممکن است مقدار کمی باشد که از یادم رفته باشد که ادا نمایم آنها را اگر کسی آمد رد نمایید و مقداری هم طلب می‌خواهم که اگر کسی آورد یا قبول کرده یا هرچه خودتان می‌دانید، رفتار نمایید.
به برادران و خواهرانم می‌گویم: ای برادران و خواهران این برادرتان برای یاری دین خدا هجرت کرد و باعث ناراحتی شما نشود. سعی کنید شکر خدا کنید و برایم دعا کرده و قرآن بخوانید. از همه شما و هم اقوام و آشنایان التماس دعا دارم و همه شما را به خداوند کریم می‌سپارم.
انتهای خبر/
https://asrehamoon.ir/vdcdnk0f5yt09j6.2a2y.html
